Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

« Εἶδα τόν Χριστό μπροστά μου καί μοῦ εἶπε…»



Αναμνήσεις τού Γέροντα Συμεών Αγιορείτη, Ξενοφωντινού (1893-1984)


--- Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουν 55-60 ἐτῶν, εἶχα μία μεγάλη ἀπορία. 
῎Ηθελα νά μάθω πῶς εἶναι ὁ Χριστός. Προσεύχομαι συνεχῶς, ἀλλά ποτέ δέν τόν εἶδα μέ τά μάτια μου πῶς εἶναι. Εἶναι ἄραγε, ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἐμένα;

῎Ετσι συχνά ρωτοῦσα τόν Χριστό μέ τόν λογισμό μου:
---«Πῶς εἶσαι Χριστέ μου; ῎Εχεις στόμα, χέρια, μάτια, πόδια; Περπατᾶς ὅπως ἐμεῖς; Τώρα ποῦ βρίσκεσαι καί ἀπό ποῦ ἔρχεσαι ὅταν σέ καλῶ στήν προσευχή μου; Πῶς εἶσαι ἐδῶ καί συγχρόνως βρίσκεσαι καί στούς Οὐρανούς;
῾Οπότε, μία νύκτα, πρίν κτυπήσῃ ἡ καμπάνα γιά τήν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ, τοῦ ῎Ορθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας, ἄκουσα στήν πόρτα τοῦ Κελλιοῦ μου δύο-τρεῖς κτύπους. Σηκώθηκα, ἄνοιξα, καί τί βλέπω μπροστά μου; 
῏Ηταν ἕνας Ἀρχιερέας, νέος στήν ἡλικία, μαυρογένειος,  ντυμένος τά χρυσοποίκιλτα Αρχιερατικά του ἄμφια. Τό πρόσωπό του ἦταν λουσμένο μέσα σ᾿ ἕνα ὑπερκόσμιο καί ὑπερφυσικό φῶς. 
῞Οταν Τόν εἶδα, (τότε δέν εἶχα ακόμη χάσει τό φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου), θαμπώθηκα ἀπό τήν λάμψη του. ῎Εκανα δύο τρία βήματα πρός τά πίσω φοβούμενος, καί ψιθύρισα τό «Κύριε ἐλέησον». ῎Εκανα ἐναγωνίως τόν σταυρό μου καί τόν ἐρώτησα διστακτικά:
--- Ποῖος εἶσαι, Ἄνθρωπέ μου; Πῶς ἦλθες τέτοια ὥρα στό κελλί μου; Δέν μοιάζεις γιά ἁπλός ἄνθρωπος. Κάποιος ῞Αγιος Δεσπότης θά εἶσαι.  Ποιό εἶναι τό ὄνομά σου;

--- Ἐγώ εἶμαι Ἐκεῖνος πού ἐπιθυμοῦσες νά γνωρίσῃς, μού είπε. 
Θά σέ ἐπισκεφθῶ γιά δεύτερη καί τελευταία φορά στό τέλος τῆς ζωῆς σου γιά νά σέ πάρω κοντά μου...

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

«…Τέλος τα βασίλεια ! Από εδώ και πέρα… πόλεμοι, ανησυχίες, σφαγές, καταστροφές, και κυρίαρχος ο φόβος…» !





Η προφητεία τού άγνωσττου ασκητή πού συνομίλησε τότε με τον Άγιο Νεκτάριο είναι σαφής καί αφορά την εποχή μας!
Τά αποτελέσματα δυστυχώς τα βλέπουμε σήμερα καί μάλιστα καθημερινά πρός το χειρότερο:


 «…Τέλος τα βασίλεια ! Πόλεμοι, ανησυχίες, σφαγές, καταστροφές, καί κυρίαρχος ο φόβος ! »


Μια προφητική περιγραφή από ένα προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στο Άγιο Όρος…

Θα μιλήσουμε λοιπόν για μία επίσκεψη που έκανε ο Άγιος στα Καυσοκαλύβια, στη δροσερή Κερασιά κι από εκεί στα Κατουνάκια, στο Ησυχαστήριο των ζωγράφων Δανιηλαίων, στην λεγόμενη Ακροτοπιά, που όπως λένε ψέλνουν αγγελικά. Ήταν βέβαια μία ταλαιπωρία, για να φθάσει ίσαμε εκεί ο Άγιος... Αλλά υπερνικήθηκε από την αγάπη που ένοιωθε, ο τότε απλός Νεκτάριος, για βυζαντινές μελωδίες, για κατανυκτικούς ύμνους στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Στα Κατουνάκια οι περίφημοι ζωγράφοι Δανιηλαίοι από αδελφό σε αδελφό φύλαγαν το θησαυρό του αρχαίου μέλους, ισοκρατούσαν την υμνολογία χρωματίζοντας τον  λόγο σαν άγγελοι. Στο Ησυχαστήριό τους, περίφημο για την Αβραμιαία φιλοξενία του, μόναζαν και τότε κάπου 12  αδελφοί, οι οποίοι ζούσαν μεταξύ τους με άκρα υπακοή, απλότητα και αγάπη. Εκτελούσαν τις ιερές ακολουθίες με τέτοια κατάνυξη, που ο επισκέπτης λησμονούσε τα πάντα, ξέφευγε από τη χωμάτινη ουσία του και επιθυμούσε να μη σαλέψει ποτέ από εκεί…
Κάπου δέκα λεπτά της ώρας πορεία, κάτω από το Ησυχαστήριό τους, ήταν τά φρικτά Καρούλια, ένας απόκρημνος βράχος πάνω από 100  μέτρα, όπου κάτω χαμηλά στις ακριές του βρεχόταν από το μανιασμένο κύμα της ακρογιαλιάς.
Οι Δανιηλαίοι δεν είχαν ειδοποιηθεί για την επίσκεψή του Αγίου Νεκταρίου, δεν ήξεραν κάν ποιός είναι.
Παρουσιάστηκε με καλογερικό σκούφο, με τα παλαιά ράσα που χρησιμοποιούσε στην καλλιέργεια των λουλουδιών του κήπου της Ριζαρείου Σχολής πού ήταν Διευθυντής, και με χοντρές καλογερίστικες αρβύλες.
Είπε μόνο πως ήταν ένας μοναχός από την Αθήνα…


Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Γνώρισα κι΄ εγώ έναν Άγιο στην ζωή μου …





«….Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι πάνω σε κάτι κούτσουρα…»
 --------------------------------
Εξιστόρηση συμβάντων από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικής  κ. Νικόλαο…

«…Πρίν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής. Με πολλή διστακτικότητα, άλλα και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μού δήλωσε ότι είναι Άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, άλλα δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους. Άλλα δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό.

Άκουσε για μένα ( λέει ο Μητροπολίτης κ. Νικόλαος ) και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του. Μού ζήτησε λοιπόν μια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.
--Ξέρεις ολοκληρώματα, ή διαφορικές εξισώσεις; τον ρώτησα.
---Δυστυχώς όχι, μού απαντά. Είμαι της Φιλοσοφικής.


---Κρίμα! διότι ήξερα μία τέτοια απόδειξη, είπα εμφανώς αστειευόμενος. Ένιωσε αμήχανα και κάπου σιώπησε για λίγο.
---Κοίταξε, του λέω. Συγγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Άλλα ο Θεός δεν είναι εξίσωση, ούτε μαθηματική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις ποτέ συναντήσει κανέναν ασκητή; 
( φωτό -  Άγιος Παϊσιος)